Beau van Erven Dorens (24-12-1970) doet van alles. Hij is presentator, tv-producent, schrijver, avonturier en duikt zo nu en dan op als acteur in een film of tv-serie. Hij is getrouwd en vader van vier geweldige zoons en hij probeert uit alle macht wat van het leven te maken.
En dit is de rest van het verhaal…
Beau groeide op in Bloemendaal, met veel hockey en cornflakes. Hij schreef vanaf zijn 12e als correspondent voor sufferdjes als De Heemsteedse Courant, De Koerier en later ook voor Het Haarlems Dagblad. Op het Kennemer Lyceum zat hij bij de schoolkrant en deed hij veel aan sport en toneel. Na het behalen van zijn VWO-diploma ging hij in Amsterdam Nederlands, Geschiedenis en Politicologie studeren. Hij vermaakte zich in zijn studententijd met schrijven, toneel en zijn band Buffalo Harry & The Swingkings (hier vind je het liedje Amsterdam). Hij deed mee aan Het Groninger Cabaretfestival, was redacteur van universiteitsblad Folia en het roemruchte weekblad Propria Cures en vond zichzelf voorbestemd voor een roemrucht leven in de literatuur. Beau schreef een (nooit gepubliceerde) roman over zijn studentenleven: Grubba en wentelde zich in de bellettrie van Amsterdam. Het was 1996. De tijd van de spielerei was voorbij. Zijn vrienden studeerden af en iedereen ging geld verdienen. En Beau? Beau woonde op de Albert Cuypstraat, 3-hoog achter en had vooral heel veel praatjes. Hij solliciteerde overal, van acteur in Goede Tijden Slechte Tijden en Onderweg Naar Morgen (in beide series speelde hij overigens een rolletje… als kakker natuurlijk), tot presentator bij Call TV, oorlogsverslaggever bij Vrij Nederland en columnist bij NRC Handelsblad. Over zijn studententijd schreef hij later Beau’s Handboek Voor Studenten.
December 1996 werd hij met een – zoals altijd – gelogen cv aangenomen als redacteur bij Talkradio 1395 AM, een radiostation dat vanaf januari 1997 louter het gesproken woord uit zou gaan zenden. Toen de presentatie van de ochtendshow nog niet rond was, vroeg directeur Hans Krouwels of Beau de ochtendshow tijdelijk wilde doen. Na twee nachten radioles van radio-icoon Willem de Ridder bij het illegale radiostation Radio 100 ging hij op 1 januari 1997 om 07:00 achter de microfoon zitten. Het werd een onverwacht succes en Beau mocht zijn show ‘Oh Beau’ blijven doen. RTL-directeur Bert van der Veer luisterde naar zijn radioshow en wilde die jongen met die grote bek weleens van dichtbij zien. Het klikte en Van der Veer werd zijn eerste tv-vader.
In 1997 overleed, op 27-jarige leeftijd, zijn neef en grote vriend Niels van der Heyde.
Eind 1998 kwam Beau voor het eerst op televisie, bij RTL 4, met het eenmalige What the hell is RTL? Daarna volgde Alles voor de Kijkcijfers. Hij werd bekend met tv-programma’s als RTL Live en Big Brother. In deze jaren maakte hij ook zijn eerste programma over de ‘maakbaarheid van het leven’: Beaulywood. Bij Yorin. In één maand wilde hij een ster worden in Hollywood en laten zien wat er gebeurt als je in die harde wereld faalt, wat de meeste acteurs uiteraard overkomt. Degene die het meest genoot van de romantisch in beeld gebrachte ondergang, was Beau zelf, want zijn van Buddha geleende credo ‘het worden is het zijn’ was volledig van toepassing op dit avontuur. ‘Ik geloof in de maakbarheid van het bestaan, al is het maar omdat het geen zin heeft om er niet in te geloven.’
Toen Beau in 2000 met ontbloot bovenlijf in een bruine leren jas op de cover stond van Nieuwe Revu met de kop ‘Beau is Boos’, was duidelijk dat het niet meer goed kwam tussen hem en de directeur van Yorin, Kees Gerritsen. In een column in datzelfde Nieuwe Revu legde Beau zijn baas later haarfijn uit waarom het zo dom is om de naam van je zender te wijzigen van Veronica in Yorin, want wie wil er nu naar urine kijken? Beau’s ontslag kwam bij niemand als een verrassing aan. Het kwam op een zeer ongelukkig moment want hij was net getrouwd met Selly, vader van een tweeling geworden en hij had een huis gekocht. Gelukkig waren daar Bert van der Veer, en de latere directeur van RTL 4, Leo van der Goot. ‘Men denkt hier bij RTL dat jij gek bent geworden,’ klonk het in een telefoongesprek, toen Beau in de zomer van 2001 bij zijn schoonouders in Italië op bezoek was, ‘maar wij hebben hier iets wat je misschien wel leuk vindt.’ ‘Wat is het?’ vroeg Beau, opgelucht dat hij misschien weer in de gratie kon geraken. ‘Een talkshow over de entertainmentwereld. Je moet zo snel mogelijk naar Nederland komen.’
RTL Boulevard was in het seizoen 2001/2002 een instant succes op RTL4 en lanceerde het duo Albert Verlinde en Beau. Samen met Peter van de Vorst vormden ze een gouden combinatie. Het was verfrissende televisie, met veel vaart en humor, en tussen de luchtige onderwerpen over de mediawereld werd er af en toe een serieuze noot gekraakt. Het succes maakte van Beau weer een serieuze kracht in de tv-wereld en hij kreeg een zee aan kansen, zoals de talkshow Beau Rivage (wat niet best afliep…) Hij schreef Beau’s Studenten Handboek, kreeg overal columns, publiceerde een paar columnbundels en acteerde ondermeer in de film Ik Ook van Jou, waar hij Antonie Kamerling leerde kennen. En hij kreeg een rolletje in de serie Intensive Care, waar hij Jeroen van Koningsbrugge leerde kennen (die vervolgens weer zijn opwachting maakte in de talkshow Beau, als tv-deskundige Theo Wiggers.)
In 2004 werd hij weer onrustig. De werkrelatie met Albert Verlinde was onhoudbaar geworden en de verwende Beau vond dat hij bij RTL te weinig ruimte kreeg voor originele programma’s. Na een dramatische laatste uitzending van RTL Boulevard, met een optreden van Ramses Shaffy en veel tranen, vertrok Beau naar Talpa, de nieuwe zender van John de Mol, zijn volgende tv-vader. Beau richtte samen met productiemaatschappij Eyeworks en zijn eigen productiebedrijf Kale Jakhals het bedrijf Beauworks op. Beau presenteerde en produceerde bij Talpa allerlei programma’s (NSE, de serie Man en Paard) en mocht eindelijk met Linda de Mol werken, in M/V en Linda & Beau op Zondag. Hoewel de zender voor de makers een lust was, vanwege de passie van John de Mol, de onbegrensde mogelijkheden en veel leuke producties (zoals Gooische vrouwen en Deal or No Deal), kwam de zender nooit uit de problemen. De zender stond op nummer 10 op de afstandbediening en de kijker en de media moesten er gewoon niets van hebben. De Telegraaf zette op de voorpagina de foto’s van de sterren met grote, rode kruizen door hun hoofd, alsof ze geëlimineerd waren. Mensen houden van succesverhalen, maar niets kan tegen een pijnlijke nederlaag op.
In 2006 ging de stekker uit Talpa en de boedel over naar RTL. (Later heeft De Mol weleens gezegd dat hij nog even door had moeten zetten, tegen de stroom in.) Beau werkte zich bij RTL4 en RTL5 weer omhoog, met ondermeer Deal Or No Deal, Dancing With The Stars en Ik hou van Holland. Ook presenteerde hij weer af en toe RTL Boulevard. In 2010 won hij als tv-producent (samen met Willem Brom en Marc Bennink) met het programma The Phone de Gouden Roos van Montreux en de prestigieuze International Emmy Award in New York. The Phone werd uiteindelijk in vijftien landen gemaakt, van Rusland en Amerika tot Zuid Korea en Brazilië.
Na enkele jaren bij RTL kreeg Beau het weer op zijn heupen. Hij moest en zou een avonturenprogramma maken, waarin hij weer de grenzen van de maakbaarheid van het bestaan zou opzoeken. RTL zag het niet zitten en Beau was weg. Naar SBS. Waar hij overigens jaren weinig coulant over had gesproken… Opportunisme ten top. Beau mocht zijn avonturenprogramma maken, eindelijk. Maar eerst door een muur met Gerard Joling: Hole in The Wall. Dat was overigens leuk om te doen. Het matige programma begon met een mooie 1,9 miljoen kijkers, maar zakte gaandeweg in tot iets boven de 600.000. De eerste tegenvaller voor Beau was een feit. En er zouden er veel volgen. Toen Beau eindelijk de eerste aflevering van zijn avonturenprogramma De Wereld van Beau op SBS6 kreeg, was er al heel wat leed geleden. Zijn poging om het Kanaal over te zwemmen werd door iets meer dan 800.000 kijkers bekeken en ook de andere afleveringen deden het aardig. Er kwam een tweede seizoen van DWVB (dat slecht scoorde), John de Mol kwam aan boord bij SBS, samen met Remko van Westerloo en er kwamen nog veel meer programma’s, maar de kijkcijfers knapten helaas niet op. Op een gegeven moment was de koek op. Beau wilde van de zender af en de zender van Beau.
Erland Galjaard haalde de verloren zoon weer terug naar RTL4, waar Beau ondermeer The Amsterdam Project en Beaufort mocht maken. Het daklozen-programma The Amsterdam Project werd najaar 2016 een groot succes. Er keken gemiddeld iets meer dan een miljoen mensen naar de intense docuserie en het programma werd in 2017 genomineerd voor een Nipkowschijf (waar het met één stem verschil verloor van het mooie Schuldig) en won twee Gouden Beelden. Beau keerde augustus 2016 als een Heintje Davids terug bij het vernieuwde RTL Boulevard en mocht in de zomer van 2017 als talkshow-host aan de slag met RTL Summernight. Bij de uitreiking van de Televizierring in oktober dat jaar was hij genomineerd in de categorie Beste Presentator. In 2018 is hij te zien in RTL Boulevard, 5 Jaar Later, Beste Kijkers en Beau Five Days Inside. Met zijn productiebedrijf Kale Jakhals Producties heeft hij weer veel mooie plannen voor hemelbestormende tv-programma’s, waarin de zoektocht naar de maakbaarheid altijd centraal staat.
—-
Als acteur was hij ondermeer te zien in films als Ik ook van Jou (2001), Feestje (2004), Gangsterboys (2010), Mijn Vader is een Detective (2012), de Amerikaanse film The man With the Iron Fists (2012) en Voor Elkaar Gemaakt (2017). Hij deed stemmen in animatiefilms, zoals Garfield (2004, 2006), Valliant (2005), Verschrikkelijke Ikke 2 (2013), en Paddington (2015, 2017). Hij schreef artikelen en columns in veel bladen en kranten waaronder Nieuwe Revu, de Varagids, NRC Handelsblad en Het Parool. Hij schreef mee aan een serie, Man en Paard (2006), en publiceerde zeven boeken, waaronder de roman Pijn (2008), Het Handboek voor Studenten (2001, 2010) en Het Handboek voor Vaders (2013). Juli 2018 verschijnt bij uitgeverij Prometheus een thriller.
In zijn vrije tijd gaat Beau het liefst sporten of muziek maken of films kijken en vuurtjes stoken met zijn zoons. Hij rende acht marathons, met als persoonlijk record 3:50:01 (New York, 2013) en zwom in een officiële overtocht het IJsselmeer over, in 12 uur en 47 minuten (Medemblik-Stavoren, 2010). Dat was een record, zei de schipper: nog nooit had iemand er zo lang over gedaan. Hij zwom als eerste rond IJburg (2010, 4.33) en als eerste een ‘rondje Amsterdam’ door de grachten van Amsterdam (2016, 3.30) en is een vaste deelnemer en ambassadeur van de ALS City Swim. (Hij probeerde overigens twee keer Het Kanaal over te zwemmen en faalde beide keren jammerlijk.) Hij overleefde 10 dagen in zijn eentje met enkel een (waardeloos en bot) mes en vuur op een onbewoond eiland voor de kust van Maleisië (2010). In Las Vegas deed hij mee aan een stripshow van De Chippendales (2009) en gokte hij 17 uur non stop (2010). Hij probeerde het te maken als acteur in China (2009) en danste mee met een danswedstrijd, waar hij laatste werd (2009). Hij schaatste twee keer de Alternatieve Elfstedentocht (200 km) op de Weissensee in Oostenrijk (2012, 2013) en beklom een van de beroemde ‘seven summits’: de Aconcagua (6962 meter) (Argentinië, januari 2016). Hij trok in vijf dagen te voet, alleen met de kameel ‘Jazzar’, 100 kilometer door de bloedhete woestijn van Wadi Rum (Jordanië, mei 2016) en overleefde zes dagen in de jungle van de Amazone, in ‘the land of the giants’, met enkel een machete en een ‘firesteel’ (om vuur mee te maken) en een paar camera’s (Guyana, oktober 2016). In 2017 ging het bijna mis tijdens een desastreus verlopen solo zeiltocht over de Noordzee, van bijna 40 uur, met de 7 meter 10-lange zeilboot ‘Guppy’ (IJmuiden-Lowestoft, 205 km, februari 2017).
Beau is sinds 2000 getrouwd met Selly, die Franse les geeft op een school in Amsterdam. Ze hebben vier zoons en een kat en wonen in Amsterdam.
Voor commerciële boekingen kun je contact opnemen met zijn agent: alfredkastanje@yahoo.com