Johnny en ik hebben dorst. Het is negen uur in de ochtend en we lopen in Schotse rok door Harry Potterland en we hebben dorst. Het wordt zo’n week. Gelukkig ben ik al een jaar gestopt met roken, dat is tenminste iets. We kopen allebei een heupfles. Die kun je hier in Edinburgh op iedere hoek krijgen, want elke Schot bestaat voor de helft uit alcohol. En het is de bedoeling dat wij deze week in Schotten veranderen. Johnny steekt een sigaret op. Of ik er ook een wil.

Voor het programma Waar is de Mol mag je een land kiezen waar je iets mee hebt. Ik koos voor Hiva Oa, een eiland in Frans-Polynesië, op plusminus 235 uur vliegen, waar de legendarische chansonnier Jacques Brel begraven ligt. Dus we gingen naar Schotland. No sweat. Ik heb ook iets met Schotland. Ik heb namelijk iets met veel landen (en hotelbarren). Scotland is een prachtig, rauw, karaktervol land. Op mijn veertiende bezocht ik het voor het eerst. In het noorden, de beroemde ‘highlands’, ging ik naar John Ridgway’s School of Adventure. Een ‘overlevingskamp’ voor pubers. Rennen, zwemmen, kanoën, vissen, abseilen; heerlijke jongensdingen. Ik werd er in de keuken, op de muziek van Bruce Springsteens’ Dancing in the Dark, verliefd op een Amerikaans meisje, dat ik de volgende zomer in New York opzocht en toen wilde ze opeens niet meer met mij zoenen en werd ik verliefd op haar zus. Lang verhaal. Maar daar zouden we op onze roadtrip vast niet naartoe gaan. Te noordelijk.

Wat je gaat zien: twee clowns in Schotse rok met een heupfles aan hun lippen, een klassieke, rode Austin Healey, een groene Landrover, een doedelzakspeler, een krachtige golfswing (van Johnny), een originele, zelfuitgevoerde looping, inclusief 4 g (van Beau, schreeuwend, bijna brakend), twee kampvuren, een kogelstotende krachtpatser (Johnny), een pathetische huilebalk in de keuken van het overlevingskamp waar hij op de muziek van Bruce Springsteens’ Dancing in the Dark verliefd werd op een Amerikaans meisje (Beau) die getroost wordt door een krachtpatser die net door zijn rug is gegaan (Johnny). Verder twee mensen die in een schitterende ruïne op een schitterend eiland een wat minder schitterende balkonscène van Romeo en Julia spelen. En je ziet nog véél meer. Wat je niet ziet: Johnny en Beau die al pratend in een koffiezetapparaat een hotelkamer proberen te verbouwen met brandblussers en suikerzakjes en Beau die Johnny omhelst en zegt dat hij een van de leukste reizen van zijn leven achter de rug heeft.